Volgens Pieter Lakeman wil DNB van de kleinere instellingen af. Hij heeft daarvoor een ‘meldpunt’ opgericht en prompt de eerste melding al binnen gekregen. Ik denk dat ik bijna kan raden van wie die eerste melding is. Toch ben ik bang dat Pieter Lakeman gelijk heeft.
Voor kleinere banken en verzekeraars is het de laatste jaren sowieso al veel lastiger geworden. De Wft stelt strenge eisen en dat is goed. Maar voor veel kleine banken en verzekeraars zijn het wel heel veel eisen, heel onoverzichtelijke eisen, die ook nog eens heel duur zijn in de uitvoering en soms ook niet passen bij het bedrijf waar het om gaat. En vaak niet zinvol. Want hoe zinvol is het om een kleine onderlinge verzekeraar die een solvabiliteitsmarge heeft die 5 tot 10 keer zo groot is als Solvency 1 vereist in het dure en bewerkelijke Solvency 2-systeem te persen?
Maar los van de regels heeft Pieter Lakeman het ook over suggestieve dwang. DNB-toezichthouders die tegen bestuurders van kleinere instellingen uitspraken doen als: ‘wij voelen ons niet comfortabel’ of ‘wij willen graag horen in hoeverre u toekomstbestendig bent’. Ik kan me voorstellen dat bestuurders van kleinere instellingen zich daar niet prettig bij voelen.
Wil DNB echt van die kleinere instellingen af? Misschien niet als formeel beleid, maar wel informeel. In informele gesprekken heb ik al eerder begrepen dat het toezicht op een kleine onderlinge verzekeraar iets is aan de onderkant van de DNB-pikorde. Leuk om ingewerkt te worden. Als je dat blijft, ben je min of meer een loser. Als je echt gezien wilt worden en ook leuke buitenlandse reisjes wilt maken, dan moet je betrokken zijn bij toezicht op een grote bank of verzekeraar. Ook toezichthouders is niets menselijks vreemd.
Ik zou DNB vriendelijk willen vragen die kleinere instellingen juist te koesteren. Zeker al die kleine verzekeraars. Het zijn juist die kleintjes die de kleur van de aanbodkant in de financiële dienstverlening bepalen. En die kleintjes zijn nooit verantwoordelijk geweest voor de financiële crisis, schandalen, geschonden vertrouwen, e.d. Laten we alsjeblieft op de kleintjes blijven passen.
Dik van Velzen
WftPE
Wft & PE 
Als oud-werknemer van de UBO en Tiel-Utrecht Verzekeringen is dit een stukje naar mijn hart. Klaverblad Watch your Back,
Van harte onderschrijf ik de mening van John Plaizier. Ook zijn opmerking over Klaverblad, om maar een voorbeeld te noemen.
De kleine(re) verzekeraars doen iets waar “de groten” steeds verder van af zijn komen te staan: verzekeren.
In de kern doen ze nog wel waar het (inderdaad) om gaat, risico dragen, maar van alles wat verzekeren (weer) een menselijk gezicht zou kunnen geven, is al lang afscheid genomen.
Veel erg jonge mensen die tegenwoordig gewoon harder zijn (cool !) en werken met manuals, procollen enz. Ik mis vaak echt verzekeringstechnische kennis of de kunde een risico nu eens echt in te schatten. Sorry….
Weer en exercitie van een toezichthouder die wellicht door iedereen begrepen wordt, behalve door (de toch nog altijd immense) groep op die onder dat toezicht valt….
Wat betreft de verzekeringstechnische kennis of een risico kunnen inschatten, dat is over het algemeen ook een stukje gezond verstand dat nauwelijks nog gebruikt wordt. Te vaak kom ik tegenwoordig in situaties waarbij de oplossing voor de hand ligt, maar uit een vorm van vrees of inderdaad protocol wordt er anders gehandeld.